اعتماد اجتماعی و عوامل اجتماعی موثر در آن (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق)

اعتماد اجتماعی در سازمان مقدمه ای برای کنش جمعی موفقیت آمیز در سازمان ها و گسترش سرمایه اجتماعی تلقی می شود. اعتماد سازمانی، منجر به تقویت روابط کارکنان و افزایش مشارکت در تصمیم گیری ها شده و محیطی فعال برای کار فراهم می سازد. هر گونه کاهش یا افزایش اعتماد اجتماعی کارکنان بستگی به تعدادی عوامل اجتماعی دارد که هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر این عوامل است. مسأله اصلی این است که عدم وجود اعتماد بین کارکنان و مدیران با یکدیگر موجب می شود که سازمان مورد نظر به اهداف از پیش تعیین شده دست نیافته و در نتیجه دچار افت کارایی و عملکرد موثر بشود. چارچوب نظری این پژوهش مبتنی بر دیدگاه های نظریه پردازان حوزه اعتماد اجتماعی مانند نیکلاس لومان، پیوتر زتومکا، آنتونی گیدنز و جیمز کلمن از یک سو و  نظریه های اعتماد سازمانی از سوی دیگر بوده است. روش تحقیق نیز اسنادی و پیمایشی با استفاده از تکنیک مصاحبه فردی و پرسشنامه بوده است. جامعه آماری را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق مشتمل بر 145 نفر  تشکیل داده و حجم نمونه نیز 145 نفر برآورد شده است. روش نمونه گیری هم تصادفی ساده بود. پس از تکمیل پرسشنامه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss  و آزمون های آماری اقدام به تحلیل داده ها شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین متغیرهای مستقل تحقیق رضایت شغلی، ریسک پذیری، و پیوندهای اجتماعی با میزان اعتماد اجتماعی بعنوان متغیر وابسته رابطه معنادار وجود نداشته و تنها بین متغیر از خود بیگانگی با میزان اعتماد اجتماعی رابطه معنا دار وجود داشته  است و در مجموع میزان تأثیرپذیری متغیر وابسته از متغیرهای مستقل در سطح پایینی بوده است.